Człowiek, który stracił bezpowrotnie coś – co wymagało nieustannych zabiegów, troski, starań rozlicznych, rezygnacji z kaszlu, do tego: rycerskości, błysku humoru i fantazji niebywałej! – może przyjąć z ulgą szczęście, które właśnie uśmiechnęło się do niego – byle tylko to docenił.