Demokracja jest narzuconym złudzeniem uczestniczenia w rządzeniu. Mylenie tego pozoru z rzeczywistością przechowuje pomylonego z dala od stanowienia o sobie samym, w miejsce fikcyjnych działań.

1. Smartfon: zredukować do telefonu, smsów. Reszta wyłączona lub odinstalowana.
2. Radio, Tv: sprzedać lub nie kupować.
3. Internet: tylko do celów służbowych i niezbędnych prywatnych (bank, email)

Brak informacji medialnych z kraju i ze świata jest szansą na powrót do zdrowia psychofizycznego.

Internet, telewizja, radio – zabójcą czasu i zdrowia psychicznego. Pozory uczestnictwa i wpływu na cokolwiek, przy jednoczesnym rozstrzeliwaniu mózgu reklamami, okrada nas z realnego, własnego myślenia i życia, zamykając nas w systemie sado-maso, oczywiście jeśli ktoś się czymkolwiek przejmuje.

Dając się zastraszyć, ulegając szantażowi, tracimy godność, charakter, radość i oddajemy duszę diabłu, opuszczając naszego Stwórcę.

Kiedyś szczepionki nie były skażone konserwantami. Stąd termin ich przydatności wynosił kilka dni. Z czasem spowodowały pokonanie wielu ciężkich chorób – umieralność spadła. (Też niedobrze, bo robi się ciasno i braknie miejsca na Ziemi dla wszystkich – zwłaszcza najbogatszych. Zjemy im planetę!) Teraz szczepionki zawierają toksyczne substancje wywołujące szereg wcześniej nie znanych schorzeń, od których włos jeży się na głowie, jeśli coś jeszcze na niej  rośnie. Natomiast czas ich przydatności zwiększył się do co najmniej  roku. Ostatnim wynalazkiem jest szczepionka wchodząca w  interakcję z kodem genetycznym. Brawo!

Życie jest wartością samą w sobie, co najwyżej luźno związaną z materialnym powodzeniem. A więc, uszy do góry!

Trudny czas jest zawsze. Zmienne są tylko jego przyczyny i źródła. Obiecywanie komukolwiek, kiedykolwiek, że można to zmienić, jest mydleniem oczu, czy zawracaniem głowy –  jak kto woli.

Stan, w którym nie ulegasz aktywizacji, w narzuconym przez innych kierunku.

Złożenie słów „robię karierę”, określa cel wysiłku, którym jest pycha. Pozdrawiam.

Oprócz dźwięków młota pneumatycznego, kolejnym na liście uciążliwości jest globalny jazgot medialny. Każdy może mówić, nawet nie mając nic do powiedzenia. Na naszych oczach i w naszych uszach toczy się walka o „szczęście” ludzkości.  W sumie nic się nie zmienia – ryba zjedzona, na talerzu ości.